نام تو گل
نشانت لطافت
بویت نسیم صبح بهار
ای نازنین یار
با من بگو این همه نرمی احساس وبوی خوش
را ازکجا آورده ای
که من درکنار توبا سرمستی و عشق وشور
دنیا را با همه دلفریبی هایش فراموش می کنم
وتنها تورا می بینم
وتنها به تو می اندیشم
ای مهربانترین یار
شانه های خسته من همیشه تکیه گاهی است برای آرامش تو
یادم می آید... یادت هست؟
ساعتها باهم خندیدیم
گریستیم وطعم گس بوسه رامزه مزه کرده چشیدیم
هنوز گرمی دستان شورآفرینت
که اشک های بی قراری ام را زدود برگونه هایم حس می کنم
بگو ای نازنین نگاردلریخته من
این چشمان مست وخمار کا ردست کیست
که مرا چون آهویی ره گم کرده
تا انتهای دشت های وسیع و بی عبورکشانده است
می دانم وخوب می دانم
روزی دراعماق چشمانت غرق خواهم شد
وتو به یا د آن روزهای بی تکرار خواهی گفت
کاش مراهم با خود می بردی
نه.. نیا بیش ازاین
من راهی پشت دریا هاهستم
سفری بی بازگشت به ساکت ترین دهکده جهان
آنجا که از من چیزی نخواد ما ند
چون مشتی خاکستر
گل نام وگل نشان خوشبو... دوستت دارم
همیشه بامنی
حتی اگرنبا شم
یادم کنارتو راه می رود
..................................
نازنینم شکوفه گیلاس هرکجا که هستی.. یادت بامن است
دوستت دارم.... بی بهانه وبسیار
سلااااااااااااااااااااااااااااام نازنینم
وای چه زیبا
شما همیشه بمن لطف داری ولی من دراین حدهستم؟
یادم هست وهمیشه مزه مزه می کنم کاش همه خاطره هاتکرارشدنی بود
دوستت دارم بیشتراز اونی که فکرکنی
ماااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا چ مااااااااااااااااااااااااچ مااااااااااااااااااااااااااااااااااچ
شکوفه گیلاس